If you let it life will take you to extraordinary places.
My name is Helga Ragnarsdóttir and I am an Icelander. Being raised in Iceland is in itself a privilege, in a country of such diverse opportunities and unique characteristics. Where else in the world can one experience such raw forces of nature accompanied by a small but intimate nation full of support and vitality? My whole life I have been interested in linguistics and the arts, especially music, and so when becoming an adult and realizing what I want to do in life I attended the Icelandic Academy of Arts with a major in music composition. Few people would call a major in the arts a clever career choice, but art college did many things for me as an individual and an artist. Thus when I graduated in the year 2009 I felt like I had indeed accomplished an important step in my life. At that point my logical side told me it was only “logical” to head straight to a Master's degree. But something held me back.
Japanese. The Japanese language and the culture of Japan. It kept tugging at me. Ever since I had “gotten into” Japanese popular culture as a teenager something about the language had intrigued me. I cannot put my finger on what exactly, but my mind would always wander back to it, wondering, pondering, comparing. Eventually when I found myself studying Japanese in my spare time I decided that this too was something I simply had to do in order to feel at peace. I had to study Japanese. So thus I came to attend Japanese language classes and many subjects relating to Japanese culture in the University of Iceland for two years. Learning Japanese in Iceland was good, absolutely fantastic, and set a foundation to my language abilities that I will always be able to rely on with confidence. But that was only the beginning, the preparation for what was to be the grand show: Japan itself.
Anyone who has plunged themselves into the studies of a foreign language knows that such studies are not only of words and grammar. A big part of language studies is getting to know the culture from which the language grew. That is where exchange studies came into my experience. I attended Kansai Gaidai University (関西外国語大学) in Hirakata, Osaka, for 9 months. First off I must mention that the quality of the Japanese language program here is fantastic. Each and every teacher made me feel motivated to learn and use my Japanese on a daily basis, not only focusing on the “proper” use of language but also the colloquial. On top of that they offer a great variety of cultural classes in the afternoon, including some practical art courses. In particular I enjoyed my classes on ethics and Japanese traditional theatre, as well as trying my hand at sumi-e painting. For an artist it is highly important to widen one's view of art and my teachers' valuable insights and great enthusiasm in their work helped me better my approach to my own and define my artistic view.
During my stay here I was able to write my Bachelor's thesis which allows me to graduate as soon as I get back to Iceland. My subject was the music of Joe Hisaishi in Hayao Miyazaki's films and his use of eastern and western influences. I must admit that having been a fan of the movies and music in question for quite some time I very much expected this to be an easy subject, but since coming here in Japan my understanding of the cultural heritage has deepened so much that my view of these films and their value has drastically changed.
Living in Japan has been like a dream; A very trying, spontaneous, emotional and gratifying dream. Never before have I felt like every day has been as meaningful as here during my exchange studies. When faced with such a foreign culture, even one I had studied beforehand, mundane tasks such as washing your hands or grocery shopping take on a whole new meaning. Every minute of every day is a new opportunity. While learning about Japanese culture, I was able to get a whole new outlook on my own culture and those things we take for granted, and as an addition to that I was so lucky as to be studying with people from all around the world making this much more a global reality than I anticipated. Every day I had to function in three different languages and interact with people of various cultural backgrounds. Here I have made associates and friends for life, with whom I shared incredible times and will undoubtedly travel the world to reunite with.
None of this would have been as enjoyable had I not received the tremendous help from the Watanabe Trust Fund and I would like to express my deepest appreciation and gratitude. Without a doubt this generous fund has helped me better come to terms with myself and made my stay here that much more beneficial, a contribution that I will undoubtedly always regard as a big part of my transformation into a more open and appreciating individual.
This has been a year of self discovery and broadened horizons. Before coming here I anticipated it would be a great experience and yet somehow Japan managed to devastatingly exceed all my expectations. Having come here I feel like I have advanced down the road of my life further than I ever could have staying in Iceland. So to anyone who is contemplating exchange studies, particularly in Japan, I have but one thing to say: Do it!
Helga Ragnarsdóttir
Gefirðu því lausan tauminn leiðir lífið þig á einstaka staði.
Ég heiti Helga og er Íslendingur. Það er margsögð vísa að það að alast upp á Íslandi séu forréttindi en ég er ekki frá því að það sé satt. Hvar annars staðar geturðu upplifað jafn ógurlega náttúru og lítið samfélag á einum stað? Alla ævi hef ég haft áhuga á tungumálum og listum, þá einkum tónlist, og því lá beint við þegar ég óx úr grasi að ég færi í tónlistarnám. Þess vegna tók ég þá ákvörðun að nema tónsmíðar við Listaháskóla Íslands, þrátt fyrir ólíkar skoðanir samferðafólks míns á gæðum þeirrar ákvarðanar. Eftir útskriftina þaðan árið 2009 leið mér vissulega eins og ég hefði lokið ákveðnum áfanga í mínu lífi og lá það beinast við að ég héldi beint áfram í meistaranám. En eitthvað hélt aftur af mér.
Það var japanskan. Japönsk tunga og japönsk menning. Ég hafði löngu fyrr „dottið“ inn í japanskan poppkúltúr og höfðaði japanska óneitanlega til mín, þótt erfitt sé að segja til nákvæmlega hvers vegna. Hugurinn leitaði sífellt aftur til þessa fjarlæga tungumáls og á endanum stóð ég mig að verki við að kenna sjálfri mér þetta tungumál í mínum eigin frítíma. Að lokum áttaði ég mig á því að ég hreinlega yrði að læra japönsku, ég kæmist ekki hjá því ef ég ætti að öðlast frið. Þar af leiðandi hóf ég nám við japönsku og margt skemmtilegt tengt japanskri menningu við Háskóla Íslands. Námið á Íslandi var vissulega skemmtilegt og lagði góðan grunn að minni japönskukunnáttu en það var einungis byrjunin, undirbúningurinn fyrir aðal málið. Japan.
Hver sá sem hefur steypt sér í það erfiða verkefni að læra erlent tungumál veit að slíkt nám er ekki einungis að læra orð og málfræði. Stór partur af tungumálanámi er að kynnast menningunni sem tungumálið spratt frá, en slíkt veitir meiri dýpt og skilning á blæbrigðum tungumálsins. Því kom að því að ég lærði erlendis. Í 9 mánuði stundaði ég skiptinám við einn af skiptiháskólum Háskóla Íslands, Kansai Gaidai University (関西外国語大学）í Hirakata, Osaka í Japan. Það fyrsta sem ég get sagt um þann skóla er að japönskukennslan er fyrsta flokks. Hver einasti kennari hvatti mig áfram og kynnti undir áhuga mínum á tungumálinu, þar sem áherslan var ekki einungis á formlega tungu heldur var okkur einnig kennd hversdags tunga. Þar ofaná eru þar margir menningartengdir áfangar kenndir seinni part dags, þar á meðal listir. Ég hafði sérstaka ánægju af heimspek- og þjóðlega leiklistaráfanganum sem ég tók, sem og að spreyta mig á sumi-e málaralistinni. Fyrir listamann er mjög mikilvægt að víkka sjóndeildarhringinn og gáfu kennararnir mínir mér nánari innsýn í fjarlæga listsköpun með óslökkvandi áhuga og hvatningu.
Meðan að ég dvaldist hér skrifaði ég Bakkalár ritgerðina mína sem gerir það að verkum að ég get útskrifast þegar ég kem heim í júní 2012. Ritgerðarefnið mitt var tónlist eftir tónskáldið Joe Hisaishi sem hefur samið tónlist við myndir Hayao Miyazaki og notkun hans á vestrænum og austrænum tónsmíðaaðferðum. Ég verð að viðurkenna að þar sem ég hafði löngum verið aðdáandi þessara mynda bjóst ég við að skrifin yrðu auðveld, en eftir komu mína til Japan hefur skilningur minn á þessum myndum og þeirra þjóðfélagslega samhengi breyst gífurlega og uppgötvaði ég margt nýtt og spennandi við skrifin.
Lífið í Japan var draumi líkast; Erfiðum, hvatvísum, tilfinningaríkum og gefandi draumi líkast. Aldrei fyrr fannst mér hver dagur jafn gefandi og mikilvægur og meðan ég var skiptinemi. Þegar maður þarf að eiga við svo ólíka menningu, jafnvel þótt maður hafi kynnt sér hana vel fyrirfram, breytast sjálfsagðir hlutir á borð við að þvo sér um hendurnar eða fara út í búð í einstakar upplifanir. Á meðan að ég lærði um japanska menningu öðlaðist ég nýja sýn á mína eigin menningu á Íslandi og hluti sem við köllum sjálfsagða. Þar að auki var ég svo heppin að stunda nám með fólki frá öllum hlutum heimsins sem víkkaði menningarupplifun mína enn frekar. Á hverjum degi þurfti ég að lifa lífinu á þremur tungumálum, íslensku, ensku og japönsku, og njóta lífsins með fólki frá mörgum mismunandi menningarheimum. Hér hef ég eignast vini og félaga til lífstíðar, sem ég deildi ótrúlegum upplifunum með og mun án efa leggja land undir fót til að heimsækja þá.
En að lokum er vert að nefna að upplifun mín hér hefði aldrei verið jafn ánægjuleg ef ekki hafði Watanabe styrktarsjóðsins við notið og vil ég lýsa yfir innilegu þakklæti. Hjálp hans hjálpaði mér gífurlega í þessari leit minni að nýrri reynslu, betri skilningi á Japan og sjálfri mér sem einstaklingi. Mun ég um ókomna tíð standa í þakkarskuld við þennan frábæra sjóð sem stóð við bakið á mér.
Síðasta ár hefur verið ár uppgötvana og nýs sjóndeildarhrings. Áður en ég kom hingað bjóst ég við frábærri lífsreynslu en á einhvern undraverðan hátt hefur Japan tekist að brjótast fram úr öllum mínum björtustu vonum. Með komu minni hingað finnst mér ég hafa komist langt áfram á vegi lífsins, mikið lengra en hefði ég húkt heima á Íslandi. Héðan í frá mun ég mæla heils hugar með skiptinámi við hvern þann sem hugleiðir það, og þá sérstaklega til Japan!
Helga Ragnarsdóttir