I started my PhD studies at the University of Iceland in October 2015. The research project I am working on focuses mainly on the microscopic group of crustaceans called ostracods. As someone who has always been passionate about zoology and taxonomy, I looked forward to starting my project, however at the time, I did not realize how hard some aspects of my research would be. I realized that I am lacking some fundamental skills in order to conduct the research properly but unfortunately, despite the willingness of professionals in Iceland to help, certain skills were simply not available in this small country.
Fortunately, since this field is so small and specialized, scientists from all over the world strive to help each other and as a result, I received an invitation to go to the Lake Biwa Natural History Museum in Kusatsu, Japan, to learn the skills I was missing, such as collecting samples, preparing the ostracods for dissection, dissecting them and identifying parts, photographing them with microscopes of various types etc. Professor Robin Smith from the Lake Biwa Museum kindly offered to bestow his knowledge upon me, if I had the opportunity to visit him in Japan.
In the meantime, another scientist, Yamada Katsura, who works on ostracod shell chemistry, showed interest in mine and my supervisor’s work, and invited me to the Shinshu University in Matsumoto, where she teaches, to meet her and her students and talk about possible cooperation. With the help of our colleagues from China, I was to prepare some samples for her, and thus gain another knowledgeable professional as a colleague.
The funding I graciously received from the Watanabe Trust Fund enabled me to go to Japan and meet these amazing people and learn from them. Not only have I gained the skills I lacked, which has in turn sped up my work here in Iceland drastically, but I have learned so much about the culture and life of Japan.
While living in Kyoto for a month and commuting every day to Kusatsu, I had the opportunity to get a taste of what it would be like to truly live and work in Japan. Cooperating with and learning from my Japanese colleagues opened my eyes to how things are done there, and it is very meaningful to get other perspectives and learn from them.
Both my hosts made special effort to acquaint me with Japanese culture by taking me to amazing locations and restaurants and I can honestly say that in that short time I was there, I have fallen in love with this unique country.
Now that I am back, I feel enriched in many ways. From my research that is now going much faster and smoother, to the feeling that I have experienced an incredible country and made connections with its equally incredible people. I sincerely hope that the ties that are now established between the University of Iceland, Matsumoto University and Lake Biwa Natural History Museum will stay strong for the years to come, and that I will have an opportunity to host some of my Japanese colleagues here in Iceland. Science is a universal language, and with interest and passion in these small organisms linking us, I feel blessed that I experienced something as unforgettable as this trip.
I can’t begin to express how thankful I am to the Watanabe Trust Fund and everyone involved for making this possible. I sincerely thank you and hope I managed to represent Iceland well during my trip.
Jovana Alkalaj
Icelandic
Ég hóf Doktorsnám við Háskóla Íslands í október 2015. Rannsóknarverkefnið sem ég er að vinna í hefur aðalega að gera með örveruhópinn af krabbadýrum sem kallast skelkrabbar(ostracods). Sem einstaklingur sem ávalt hefur verið áhugasamur um dýrafræði og flokkunarfræði (Zoology og taxonomy), var ég mjög spennt að takast á við verkefnið, en því miður hafði ég ekki gert mér grein fyrir því hve erfiðir sumir hlutar verkefnisins yrðu. Ég gerði mér grein fyrir því að mig vantaði suma grundvallar færni til að framkvæma rannsóknina almennilega, en því miður þrátt fyrir vilja sérfræðinga hér á Íslandi til að hjálpa, var ljóst að ákveðin færni var ekki til staðar í þessu litla landi.
Sem betur fer, þar sem þetta svið er lítið og sérhæft, eru vísindamenn víðsvegar um heiminn sem leitast til að hjálpa hvorum öðrum og þess vegna barst mér boð til að fara til Lake Biwa Náttúruminjasafnið í Kusatsu, Japan, til að afla mér þeirrar færni sem mig vantaði, eins og t.d. að safna saman sýnum, gera skelkrabbana tilbúna fyrir krufningu, kryfja þá og skilgreina parta þeirra, ljósmynda þá með örsjá af ýmisum gerðum og svo framvegis. Prófessor Robin Smith frá Lake Biwa safninu bauðst vinsamlega til að kenna mér þetta, ef ég hefði möguleika á að heimsækja Japan.
Á sama tíma hafði annar vísindamaður, Yamada Katsura, sem vinnur með skelkrabba skelja efnasamböndum, að sýnt áhuga á vinnu bæði minni og yfirmanns minn og bauð hún mér til Shinshu Háskóla í Matsumoto, þar sem hún kennir, til að kynnast henni og nemendum hennar og ræða um mögulegt samstarf. Með hjálp samstarfsfélögum okkar í Kína átti ég að gera sýni handa henni reiðubúin og þar með gat ég eignast aðra fróða fagmanneskju sem samstarfsmann. Styrkurinn sem ég mér var veittur frá styrktarsjóði Watanabe gerði mér fært að fara til Japans og kynnast þessu æðislegu fólki og einnig læra af þeim. Ekki hef ég einungis öðlast færni sem mig vantaði mun þetta flýta vinnu minni hér á Íslandi heilmikið. Ég hef einnig lært svo mikið um menningu og líf Japans.
Þegar ég dvaldi í Kyoto í einn mánuð og ferðaðist á hverjum degi á milli Kusatsu átti ég möguleika á að fá að finna fyrir hvernig það væri í raun að eiga heima og vinna í Japan. Í gegnum samvinnuni og með því að læra Japönsku af samstarfsfélögum mínum opnuðust augun mín fyrir því hvernig hlutir eru gerðir þar sem ég var. Það hefur mjög mikla þýðingu fyrir mig að öðlast annað sjónarhorn eins og þetta og að læra svo af því.
Báðir gestgjafar mínir lögðu sérstaka vinna í að kynna japanska menningu fyrir mér með því að sýna mér alskyns æðislega staði og einnig veitingastaði. Ég get því sagt í fullri hreinskilni, að á þessum stutta tíma sem ég var þarna varð ég ástfangin af þessu einstaka landi.
Nú þegar ég er komin til baka finnst mér ég vera auðug á margar vegur. Rannsóknir mínar munu ganga mun hraðar og betur fyrir sig, tilfinningarnar sem ég hef upplifað í þessu ótrúlega landi og tengingarnar við landsins jafn ótrúlega fólki. Ég vonast innilega til þess að þau tengi sem eru nú á milli Háskóla Íslands, Háskóla Matsumoto og Lake Biwa Náttúruminjasafn munu standa sterk í gegnum næstu ár og að ég muni fá tækifæri á að taka á móti Japönsku félögum mínum hér á Íslandi. Vísindi er alþjóðlegt tungumál og með sameiginlegan áhuga og ástríðu af þessum litlu örverum sem tengir okkur saman, finnst mér ég vera blessuð að fá að upplifa einhvað eins ógleymilegt og þessa ferð.
Ég get ekki byrjað á því að útskýra hve þakklát ég er gagnvart Watanabe styrktarsjóðinum og öllum sem hjálpuðu með að gera þetta að raunveruleika. Ég með algjöri einlægni, þakka fyrir mig og vona að ég hafi náð að sjá til umboðs Íslands á góðan máta í ferðinni minni.